inanmadan,istemeden hatta hiç hesaplamadan düşülür durumlara neticede bir çıkış şanstır..ışığı görmek mühim değil,ışığa gitmektir aslolan.artık bekliyorum ışık bana geliyor,gölgem uzuyor ve ben başkası oluyorum.
perdeyi açarsam farkediyorum camlarım ne kadar kirli,dışarda hava ne kadar güzel ve bekliyorum yağmuru ki zahmet etmeyeyim....artık böyleyim ve artık nedenlerim sağlam değil durumlara.sadece bekliyorum ellerim iki yanda.
anladım ki herşey akılda!ne yattığım uykudur, nede içtiğim su, ne baktığım aynadır, ne gittiğim yol, ne tuttuğum sözdür, nede gördüğüm gerçek ,bildiğim sen ,yıkadığım yüz, tanıdığım ben...